Publi­ka­cja Twier­dza Prze­myśl. Powsta­nie - Roz­wój - Tech­no­lo­gie, bazu­jąc na mate­ria­łach archi­wal­nych, opo­wiada histo­rię budowy jed­nej z naj­więk­szych ówcze­snych twierdz Europy. Ponadto poru­sza temat prze­biegu walk toczo­nych o jej zdo­by­cie w 1914 i 1915 r.

Opra­co­wa­nie sku­pia się na roz­woju twier­dzy jako cało­ści. Jak przy­stało na pracę o cha­rak­te­rze syn­te­tycz­nym, obej­muje sze­roki zakres zagad­nień –  od okre­śle­nia przy­czyn poli­tycz­nych i mili­tar­nych przy­zna­nia tak zna­czą­cych środ­ków finan­so­wych na jej stwo­rze­nie, poprzez pod­ję­cie próby perio­dy­za­cji budowy aż po okre­śle­nie na szcze­blu tak­tycz­nym roli poszcze­gól­nych dzieł w sys­te­mie obron­nym Twier­dzy Prze­myśl. Autor sta­rał się zara­zem przed­sta­wić roz­wój tech­niki sto­so­wa­nej w woj­sko­wo­ści, szcze­gól­nie w kon­tek­ście roz­woju tech­no­lo­gii (arty­le­ria, broń pie­choty, budow­nic­two, meta­lur­gia), która pod koniec XIX w. dopro­wa­dziła do daleko idą­cych zmian w sztuce wzno­sze­nia for­ty­fi­ka­cji. Opis prze­biegu walk kon­cen­truje się rów­nież na spra­wach fortecznych.

Zało­że­niem opra­co­wa­nia było opar­cie badań na mate­riale źró­dło­wym, jedy­nie w nie­wiel­kim stop­niu, przy braku czy trud­no­ściach w dotar­ciu do źró­deł, odwo­łuje się do opra­co­wań, w pierw­szej kolej­no­ści z okresu dwu­dzie­sto­le­cia mię­dzy­wo­jen­nego, w mniej­szym stop­niu późniejszych.

Twier­dza Prze­myśl wcho­dziła w skład umoc­nień austro-węgierskich w Gali­cji budo­wa­nych od cza­sów wojny krym­skiej (1854–1855). Obrona miała wyko­rzy­stać linię dwóch rzek — Sanu i Dnie­stru. Prze­myśl był naj­sil­niej ufor­ty­fi­ko­wa­nym miej­scem, wokół miej­sco­wo­ści tj. Sie­niawa, Jaro­sław, Mikołajów-Rozwadów, Halicz-Jezupol czy Zalesz­czyki zbu­do­wano znacz­nie słab­sze for­ty­fi­ka­cje. Wraz ze zmie­nia­jącą się sytu­acją poli­tyczną w Euro­pie zwięk­szano lub zmniej­szano fun­du­sze prze­zna­czone na budowę umocnień.

więcej szczegółów na stronie poświęconej książce www.twierdzaprzemysl.info